De Recruitercode: een noodzakelijk kwaad?
Twee jaar geleden begon een commissie van negen mensen, die allemaal in het recruitmentvak werken, aan het schrijven van een Recruitercode. Een code die beschrijft hoe een recruiter zijn of haar beroep goed uitoefent. Enerzijds is dit ontstaan uit kritiek vanuit sollicitanten over hoe er met hun sollicitatie werd omgegaan. Anderzijds vanuit vakgenoten zelf die het belangrijk vonden om hun vak te professionaliseren en te laten weten hoe zij er zelf over dachten. Hij is af, de Recruitercode. In 40 bepalingen wordt uiteengezet hoe een goed recruiter zich zou moeten gedragen.
Iedereen mag zich recruiter noemen
Gelukkig zijn er steeds meer (goede) opleidingen en trainingen die beginnende en ervaren recruiters leren hoe ze hun vak moeten uitoefenen of professionaliseren. Maar nog lang niet iedereen maakt daar gebruik van. Het is niet verplicht ook maar iets te leren over het vak voordat je jezelf ‘recruiter’ mag noemen. En daar ligt nu juist de moeilijkheid. Je mag jezelf geen jurist noemen zonder rechten te hebben gestudeerd. Een docent mag alleen voor de klas staan met de juiste papieren. Iedereen kan zich echter morgen als zelfstandig recruiter inschrijven bij de Kamer van Koophandel en aan de slag. Dit geldt natuurlijk ook voor accountmanagers, klantenservicemedewerkers en tal van andere beroepen. Maar in de recruitmentbranche heb je wel te maken met een cruciaal onderdeel in het leven van mensen: werk. Werk is niet alleen nodig om brood op de plank te krijgen. (Het juiste) werk zorgt ook voor eigenwaarde, geluk, zelfvertrouwen, structuur, een netwerk, groei en ontwikkeling. Des te belangrijker dus om je baan als recruiter serieus te nemen.
Serious business
En daar ontbreekt het nog wel eens aan. Als trainer zie ik ze helaas ook af en toe. ‘Recruiters’ die ongegeneerd fake vacatures publiceren om maar zoveel mogelijk mensen binnen te krijgen. En dan ook nog vragen om een motivatiebrief. Om vervolgens diezelfde mensen, die een hoop moeite hebben gestoken in het schrijven van die motivatie, af te wijzen voor een vacature die niet eens bestaat! Hoe zou die ‘recruiter’ het vinden als bedrijven massaal fake vacatures uitzetten bij recruitmentbureaus om te testen hoe deze bureaus omgaan met hun aanvraag. Kijken met welke kandidaten ze komen. Om vervolgens uit die bureaus te kiezen welke dienstverlening ze het meeste aanspreekt en ze voor een volgende opdracht wellicht in te schakelen. Ik denk dat menig recruiter een factuur zou sturen naar dit bedrijf.
Het vak vraagt om meer
Het vak recruiter vraagt om creativiteit, lef, buiten de lijntjes durven kleuren, nieuwe dingen uitproberen en enig commercieel inzicht. Maar wel altijd met respect voor de sollicitant en de klant/hiring manager. Transparant, eerlijk en binnen wettelijke kaders.
Lees ook: 10 vaardigheden die iedere professionele recruiter (nu) nodig heeft
Onderdelen van de Recruitercode
De Recruitercode bestaat uit 7 onderdelen: Basiskwalificaties, Integriteit, Anti-discriminatie, Communicatie, Wet- en regelgeving en codes, Omgaan met vertrouwelijke informatie en/of persoonsgegevens, en Arbeidsvoorwaarden en onderhandelen. Binnen deze onderdelen wordt middels bepalingen benoemd hoe een goed recruiter hiermee omgaat. Uiteraard blijft deze code ‘work in progress’. Eind 2021 wordt deze weer bekeken en (zo nodig) herijkt.
Een recruiter hoeft echt geen heilig boontje te zijn. En om dingen voor elkaar te krijgen (of vanuit een commercieel belang) zul je soms op het randje (moeten) spelen. Dat maakt het vak ook leuk (dat zal @Martijn Smit beamen :-)). Maar laten we er met z’n allen wel voor zorgen dat we het vak serieus nemen en naar een hoger niveau tillen. De Recruitercode is hier een mooie aanzet toe. Aan ons allen om er nu voor te zorgen dat dit ook echt in praktijk gebracht wordt. Een joint effort van recruiters, trainers en organisaties.