Helemaal geen koploper zijn op het gebied van de laatste recruitmenttechnologieën en toch de titel ‘Bureaurecruiter van het jaar’ winnen. Met haar visie op het vak wist Stéphanie Berris (45) zowel de vakjury als het publiek te overtuigen en mocht ze beide bureaurecruitmentawards mee naar huis nemen. Een onwijs knappe prestatie en voldoende reden dus om de winnares te interviewen over het recruitmentvak en om haar inspiratie met jou te delen.
Stéphanie staat voor (opr)echt persoonlijk contact met werkzoekenden en opdrachtgevers. Hoe bereikt ze dat? Vanuit het hart én met haar hoofd kijkt ze goed naar de persoon zelf en wat er bij iemand past, qua baan maar ook qua organisatie. Zo combineert ze haar twee favoriete rollen als loopbaanadviseur en recruiter en noemt ze zichzelf ‘hearthunter’ in plaats van de bekende term headhunter.
Als je Stéphanie vraagt zichzelf te omschrijven, noemt ze dingen als energiek, fanatiek, ad-rem en het belang van humor. Bovenal is ze nieuwsgierig naar de mens achter een cv.
In het voorjaar van 2023 won Stéphanie Berris de Bureaurecruitment Awards. Hoe gaat het nu met haar? En wat heeft deze prijs haar gebracht?
Stéphanie Berris
Van docent Geschiedenis naar werken in de uitzendbranche als intercedent en vestigingsmanager. In haar loopbaancarrière heeft ze uiteenlopende stappen gezet, maar ze voelde zich alleen thuis als het menselijk contact voorop stond. Nu volgt Stéphanie Berris als loopbaanadviseur en hearthunter haar hart en luistert ze goed naar dat van anderen voor de perfecte match op de arbeidsmarkt.
Je noemt jezelf ‘hearthunter’ in plaats van headhunter. Kun je dat toelichten? ‘‘De term hearthunter heb ik al heel wat jaren geleden bedacht, omdat de term headhunter mij niet erg sympathiek aandoet, en bovendien de aandacht richt op het vervullen van een bepaalde taak (hoofd). Ik geloof dat het veel belangrijker is dat je zoekt naar een bepaald persoon (hart). Niet wat iemand kan, maar wie iemand als mens is en wat hij/zij iemand belangrijk vindt is bepalend voor een duurzame match. Daarnaast gaat de term hearthunter ook over mijn andere vak, want als loopbaanadviseur begeleid ik mensen in het zoeken naar hun eigen hartsvervulling op werkgebied. Daarom is dit voor mij niet alleen een term voor recruitment, maar waar ik echt voor sta.’’
Stéphanie: ‘‘Werken in de arbeidsbemiddeling is wel echt liefde op het eerste gezicht.’’ Bij EnergieQ in Apeldoorn krijgt ze gelukkig alle ruimte om het recruitmentvak én het loopbaanvak professioneel en op haar eigen wijze uit te oefenen.
Helaas merkt ze regelmatig dat er niet zorgvuldig met kandidaten wordt omgegaan, maar recruiters alleen gericht zijn op ‘snel scoren’. ‘‘Iedere kandidaat heeft het recht om gezien te worden. Ook als iemand toch niet past bij de functie, of als je niet direct kansen ziet. Wees dan transparant; leg uit wat je wel en niet kunt doen, en laat iemand niet bungelen. Daarvoor is werk te belangrijk. De persoon zelf telt. Je creëert toch een soort persoonlijke band als je met mensen werkt”, vertelt Stéphanie.
Merk je dat ook van kandidaten die langer in je bestand zitten? ‘‘Jazeker, mensen geven aan dat deze manier van recruiten anders aanvoelt en fijn is. Ze vinden het bijzonder als je jaren later nog aan ze denkt. Andersom denken de kandidaten ook aan mij. Denk maar aan de publieksprijs, waar mensen voor moesten stemmen. Daar kreeg ik ook veel warme reacties op van mensen uit mijn bestand en netwerk. Niet zelden mensen die ik jaren geleden eens heb gesproken voor een baan.’’
Winnares Stéphanie Berris is bureaurecruiter van het jaar
‘‘Als hearthunter bemiddel ik liever vijf mensen met alle aandacht en liefde, dan vijftig mensen over de schutting te gooien en hopen dat iemand toevallig goed landt.”
“Ik houd van doorpakken en dat moet ook wel in dit vak. Je kunt niet afwachten totdat alles naar je toekomt. Recruitment is meters maken. Ook als ik op vakantie ben gaat de werktelefoon mee, want stel dat je knetterzenuwachtig bent voor een sollicitatie, dan wil ik er wel voor je zijn.”
Je moet ook echt nieuwsgierig zijn naar mensen. “Want iedereen heeft een verhaal!’’, benadrukt Stéphanie. “Alles wat je meemaakt in je leven dat vormt je, en dat kan ook invloed hebben op je loopbaankeuzes.”
Op welke prestatie ben jij het meest trots? En waarom? ‘‘Het meest trots ben ik op elke ‘onverwachte’ match. Iemand die op basis van harde eisen en het cv op het eerste oog niet per se past, maar door verder te kijken naar iemands persoonlijkheid, drijfveren of ambities toch heel goed blijkt aan te sluiten. Daar ligt onze rol als recruiter: je bent een tolk tussen werkzoekende en werkgever. Niet alleen wat heeft iemand al gedaan, wat kan hij/zij? Maar ook: wat maakt dat iemand bij jouw organisatie past, en alles in huis heeft om te leren wat er gedaan moet worden? Wat heeft iemand nodig om in een baan te kunnen floreren? Juist als je doorvraagt naar het verhaal achter iemands cv, dan kom je tot interessante en onverwachte matches.’’
Tijdens het zoeken naar kandidaten komt ze regelmatig van die onverwachte matches tegen. En dan belt Stéphanie rustig haar klant op met het verzoek om iemand uit te nodigen zonder dat ze het cv hebben gezien. ‘‘Als opdrachtgevers weten hoe je werkt en ze jou dat stukje vertrouwen geven, dan kun je mooie en unieke matches maken.’’
“Als loopbaanadviseur help ik regelmatig mensen die na wel 25 of 35 jaar trouwe dienst door een reorganisatie ineens ander werk moeten zoeken. Dan voelen mensen zich echt wel klein, hoor. Het verlies van werk is ontzettend ingrijpend in een mensenleven, dat is echt een soort rouwproces. Daar staat niet iedereen altijd bij stil. Als je dan met je begeleiding iemand weer krachtiger kunt maken, en bewust van hun eigen toegevoegde waarde, dan word ik daar ontzettend gelukkig van!”
‘‘Vanuit EnergieQ zetten we ons ook actief in voor mensen met een arbeidsuitdaging. Veel bedrijven willen wel inclusiever worden, maar weten niet zo goed hoe. Het is ook bewezen dat productiviteit en werkplezier omhoog gaan als je in een inclusieve en diverse cultuur werkt. Daarom fungeert EnergieQ als ambassadeur voor het onderwerp én als concreet inclusief werkgever voor deze doelgroep. Ontzettend belangrijk én mooi als iedereen kan meedoen!’’, benadrukt Stéphanie.
Inmiddels zijn we zeven maanden verder na de uitreiking van de awards. Wat heeft deze titel jou tot nu toe gebracht?
‘‘Een stuk erkenning voor de manier waarop ik mijn werk doe. De aandacht gaat zo vaak naar de automatisering en ‘tools’ om efficiënter te recruiten. Voor mij ligt de focus juist op het ‘ouderwetse’ mens-tot-mens contact. Daardoor had ik ook niet verwacht te winnen, maar des te trotser ben ik dus op die waardering voor mijn aanpak. Verder mocht ik onlangs spreken op het ‘Festival ‘Recruitment in de Zon’ en mag ik soms mijn visie delen in een interview zoals dit. Verder ga ik gewoon lekker door met wat ik altijd al deed, hoor.”
Wel is ze dankbaar voor de vele warme reacties en waardering van mensen. Zo kreeg ze terug dat werkzoekenden het heel fijn hebben gehad tijdens het recruitmentproces. Ook door mensen die ze (nog) geen baan heeft aangeboden. Het gaat niet altijd om het resultaat, maar ook om het proces!
Met de publiciteit die ze krijgt wil ze een belangrijke missie overbrengen, namelijk: ‘‘Het werven met een open blik en een open hart. Daar moet echt de prioriteit liggen. Want, zo citeert ze een bekende schrijfster: mensen onthouden niet wat je zegt of doet, maar wel hoe ze zich bij je hebben gevoeld.
‘‘People will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.’’ – Maya Angelou
Waar moet een onderscheidend recruiter volgens jou aan voldoen? ‘‘Een recruiter heeft meerdere karaktereigenschappen nodig. In ieder geval moet je sociaal én commercieel zijn. Als je maar één van die twee hebt, zul je in commerciële arbeidsbemiddeling niet snel happy worden. Je moet echt oprecht interesse hebben in mensen en hun verhaal. Soms wordt dat doodgeslagen, omdat organisaties strak op cijfers sturen en niet op de relatie. Daarin is zeker voor uitzendbureaus nog veel te verbeteren. Verder is levenservaring belangrijk om je te onderscheiden als recruiter. Dat leert je begrip krijgen voor situaties waar mensen in zitten, en mensenkennis om iemand in te kunnen schatten. Beiden zijn hard nodig in ons vak.’’
‘‘De belangrijkste les die ik elke dag opnieuw leer, is dat iedereen echt een verhaal heeft, en bijna elk mens zoveel meer bizarre dingen meemaakt in het leven dan je verwacht. Het cv zegt alleen maar wat iemand in het verleden heeft gedaan, maar niets over hoe iemand nu in het leven staat, of wat hij aan potentie meebrengt en kan leren. Met alleen een cv kunnen selecteurs allerlei aannames doen. Heeft iemand een paar jaar niet gewerkt? Of een opleiding niet afgemaakt? Vraag door waarom en wie weet levert het juist pluspunten op. Want het kan ook vanwege mantelzorg voor een ouder zijn, vanwege een inzicht over het eigen werkgeluk, of door een inmiddels overwonnen ziekte. Aannames zijn vaak negatiever dan het echte verhaal.”
Tip 1. Leef je leven! Dat maakt je tot een goede gesprekspartner.
Tip 2. Wees je bewust van hoe essentieel werk is voor een mens. Verlies van werk staat qua impact in hetzelfde rijtje als het overlijden van een dierbare of een scheiding. Ga dus zorgvuldig om met iemand in deze kwetsbare situatie.
Tip 3. Reduceer ons vak niet tot mensenhandel. Op het moment dat je jouw (commercieel) belang boven dat van je kandidaat of opdrachtgever stelt, dan ben je verkeerd bezig. ‘‘Ooit zei iemand tegen mij dat hij recruitment mensenhandel vond. Recruitment is geen mensenhandel, tenzij wij dat er zelf van maken door niet integer te werk te gaan.’’ Ga met werkzoekenden en werkgevers om zoals je zelf behandeld wilt worden. Betrouwbaar en transparant.
Tot slot, gevraagd naar een belangrijk motto: ‘‘Het leven is te kort om met klootzakken te werken.’’ Dat klinkt een beetje grof, maar het is wel waar. We weten dat de meeste mensen hun baan niet verlaten vanwege het werk, maar vanwege hun baas of collega’s. ‘‘Het is belangrijk dat je met plezier naar je werk gaat, en dat je zowel qua talent als qua persoon gezien en gewaardeerd wordt. Anders houd je het op de lange termijn niet vol. Hoe hopeloos het soms ook voelt, ik heb in mijn vak, maar ook persoonlijk ervaren dat er altijd wel weer iets op je pad komt. Je mag erop vertrouwen dat het goedkomt.’’