Het wetsvoorstel voor invoering van rouwverlof richt zich op de geleidelijke terugkeer van de rouwende werknemer. Het doel van deze wet, vastgelegd in de Wet arbeid en zorg, is om het (langdurig) verzuim na verlies van een dierbare terug te dringen, zodat bijkomende verzuimkosten voor werkgevers laag gehouden worden. Initiatiefnemers van dit wetsvoorstel zijn de Tweede Kamerleden Stoffer, Inge van Dijk en Ceder. In de Wet arbeid en zorg (WAZO), waar ook andere verlofvormen zijn geregeld, wordt een hoofdstuk ingevoegd.
Bij het huidige wettelijke recht op verlof bij een overlijden, spreken we van een kortdurend verlof. Dit geldt tot aan de uitvaart en is niet bedoeld als rouwverlof. Het nieuwe wetsvoorstel introduceert daarentegen een minimumeis van vijf verlofdagen voor werkende ouders met minderjarige kinderen waarvan één van de ouders of minderjarige kinderen overlijdt. Het rouwverlof geldt boven op het kortdurend calamiteitenverlof. Hierbij heeft een werknemer recht op verlof van overlijden tot en met uitvaart. De nieuwe verlofregeling rouwverlofregeling is geopteerd om terugkeer naar de werkvloer te verbeteren en het (langdurig) verzuim na verlies van een dierbare een afname kent.
Wel is het zo dat werkgevers, ten gunste van de werknemers, van deze minimumeis mogen afwijken. Is dit het geval? Dan worden deze verlofdagen doorbetaald door de werkgever. Dit verlof kan flexibel opgenomen worden vanaf de dag na de uitvaart tot één jaar na het overlijden van de dierbare. Het gaat hier om een wettelijk recht, maar werknemers zijn niet verplicht om gebruik te maken van deze verlofdagen.
Met de voorgestelde verlofregeling wordt er getracht diverse zaken te stimuleren dan wel te bewerkstelligen:
De initiatiefnemers vinden het daarnaast belangrijk dat de administratieve taken en regeldruk voor werkgevers tot een minimum worden beperkt. Met dit voorstel, die geldt voor een doelgroep met een relatief beperkte omvang, wordt die wens gehonoreerd.